Na 6 time-outs was de rek er echt wel uit. De ultieme poging werd een 5-daagse in een heel leuk hotel aan zee in Pedregalejo (Malaga). Ondanks de wel heel kleine kamer, gingen we met een goed plan (om onze 2 gezinnen samen te gaan voegen) en gevoel naar huis. Nooit gedacht dat het nog mogelijk was. En eigenlijk zo simpel.
Ik wil mijn kinderen terug! Na 2 eerdere en zeer moeizame relaties voor ons beiden, zijn wij met onze hele hebben en houden 8 jaar geleden “gefuseerd”. Met niet één rugzak maar een hele wagon met rugzakken vol met relatie-ellende en goede voornemens om nooit weer in die situatie terecht te komen. Hoe wrang is het dan als je dan opnieuw je relatie als problematisch moet karakteriseren. Je niet gehoord voelt. Je binnenste, buiten komt. Het uiterste van je uithoudings- en aanpassingsvermogen wordt gevraagd. Doodvermoeiend die conflicten. Kinderen -die al geen kinderen meer zijn- niet meer thuis willen komen omdat ze hun buik vol hebben van de ouderlijke ruzies. En dan nog de geld- en gezondheidsproblemen.
¨Relatietherapie? Ik mankeer niks; ga niet naar zo’n zielenknijper ¨
En als het dan toch tot een eerste intake gesprek komt, blijkt dat er geen enkele chemie is. Bovendien is het dag-en avondprogramma van één van ons zo overladen vol, dat zo’n uurtje per week met huiswerk niet gaat werken. Maar zo kan het echt niet langer. Als dit schip niet op koers kan komen moet het maar uit de vaart genomen worden. Het contact met de kinderen is meer waard dan dit. Gelukkig konden we op hele korte termijn met onze privé coach-trainer van Relatievakantie 4 dagen de hei op. Malaga lukte helaas niet vanwege een storm die alle vliegtuigen aan de grond hield. Het improvisatietalent van onze gastheer en coach Ingo zorgde ervoor dat we toch diezelfde dag nog in een Centerparc aan de slag gingen. 6 uur per dagen buffelen, huilen, lachen en dichter bij komen.
Niet teveel omkijken
We mochten niet omkijken, niet niet luisteren, voor oordelen, aannames maken, geen ontwijkende antwoorden geven. Kortom, heel anders omgaan met oorzaak en gevolg van onze conflicten. Een lijst maken met ongewenst gedrag van jezelf. En die boven je bed hangen. Naast de 10 Gouden Communicatie Spelregels. Nu 2 weken later zijn we echt on much better speaking terms. En het oude gevoel komt zo af en toe zelfs weer om de hoek gluren.
Marco was al vertrokken. Na 13 jaar zwoegen en geboortes van 2 kinderen, waarvan 1 een zeer arbeidsintensief opvoeding vraagt, had hij de kuierlatten genomen. Mij achterlatende met een ultimatum “dat er iets grondigs in mij moest veranderen”. Volstrekt zijn eigen bijdrage vergetend aan de waterval van relatieproblemen waar wij -zo maar- in verzeild konden raken. We leden er allebei onder en geestelijk en lichamelijk. De kinderen waren er stil van.
Relatietherapie hielp niet
We hadden al een relatietherapie van ettelijke maanden achter de rug. Dat was een voornamelijk gevis in ons verleden geweest, afgewisseld met 1 op 2 gesprekken van 1,5 uur. Weinig zoden aan de dijk zettende. Verergerde eigenlijk alleen maar de situatie. We leerden veel over ons verleden maar deden weinig aan het nu en de toekomst. Bovendien de opdrachten uitvoeren was lastig omdat Marco regelmatig een week weg was en is. Toen kwamen we allebei bij onze zinnen, ontdekten de Relatievakantie en met veel passen en meten lukte het om een lang weekend naar Malaga te gaan. Geen zon helaas; alhoewel 1 sessie aan het strand hebben we wel gehad. Gewijd aan wat emoties zijn en hoe die er (in gedrag) uitzien bij ons. Onze grootste dilemma is dat we meer tijd zonder dan met elkaar doorbrengen. En als Pa dan thuis komt, ontstaan er allerlei conflicten . Waar we allebei natuurlijk van vinden dat de oorzaak daarvan deels bij de ander ligt. Onze coach Ingo heeft ons heel hard laten werken; het stellen van open vragen toe passen. Zonder oordelen, zonder aanvallen met elkaar praten. Een sessie van 4 uur over mijn behoefte om de dingen perfect te doen. En de gevolgen daarvan onder ogen zien. Net zolang doorvragen tot we duidelijk hadden wat in het eigen gedrag het conflict veroorzaakte. We zijn terug gegaan, met niet alleen maar hoop op verbetering maar daadwerkelijk een hardstikke fijn gevoel ; de advocaten zijn afgebeld. Dank je Ingo!
Wij wonen en werken sinds 10 jaar in Duitsland. Onze kinderen zijn er geboren en getogen. Onze werksituatie is enorm veranderd. Het traditionele man- vrouw patroon en het feit dat Eef heel veel op reis is, heeft er o.m. voor relatieproblemen gezorgd die we voorheen niet kenden (in Nederland). Natuurlijk ook onze verschillende karakters zorgen -naarmate de jaren klimmen- voor de nodig conflicten. Als je dan een professional wilt inschakelen, wil je dat wel in je eigen taal. Da’s een probleem in Duitsland. We waren dus erg blij met de flexibiliteit en reactiesnelheid van Relatievakantie. We slaagden er in om tijdens een weekje Nederland , familiebezoek en relatiecoaching te combineren. Zeer intensief; samen ontbijten, lunchen en avondeten met je coach. Maar we reden terug met een gevoel van ..vaste voet onder de grond. Een compliment waard aan onze coach Gerard. Altijd neutraal, vasthoudend en verbindend. Dank je wel!
Het hoogtepunt in onze relatie was onze 1e gezamenlijke vakantie in de USA. Een Nederlands Arabisch koppel dat elkaar in Amsterdam bij gemeenschappelijke vrienden had ontmoet. Alles wat we deden en aanraakten veranderde in een geluksmoment. En voor we het wisten hadden we 2 kinderen. 1 droomhuis en 2 droomcarrières. Alhoewel we geen taal hadden die we beiden vloeiend spraken, ervaarden we geen communicatie storingen als gevolg van onze verschillende culturele herkomsten. Eén van ons had zelf een praktijk voor psychotherapie in Amsterdam . De ander bereisde de wereld maar de echte basis was toch het warme nest, thuis. Maar al gauw bleek dat net als bij de loodgieter er bij ons de kraandichting begon te lekken. Haarscheurtjes ,werden emotionele kraters. Het duurde even voor we moesten erkennen dat we onze relatieproblemen niet zelf konden oplossen. Wij ontdekten Relatievakantie;belden met een aantal ex cliënten intensieve relatietherapie en dan gaf een goed gevoel.
In het 6e jaar gaven we het op
In het 6e jaar van onze relatie en na energieverslindende vechtsessies, belanden we dan dus toch in Malaga. Met niets meer dan het gevoel dat ” baadt het niet, schaden zal het toch wel niet doen” betrokken we ons appartement aan zee. Na de 1e dag wilden we naar huis; na de 2e dag verlangden we naar de derde dag en na de derde dag was de verbazing groot over wat er tussen ons wat gebeurd. Er was nog steeds werk te doen maar dat gemene gevoel dat je weg wilde uit die verstikkende sfeer van negativiteit was weg. En dat dankzij de tomeloze en niet aflatende inzet van onze coach .Waarmee we overigens ook hele uitbundig gelachen, getafeld en gefilosofeerd hebben over alles wat er maar in 5 dagen in het zonnige en culinaire Malaga over de tafel kan gaan.
Onze relatie kent een aantal aspecten die deze bijzonder maken. Zo werken we in hetzelfde bedrijf. Maar in een hiërarchische verhouding. Heeft één van ons een ernstig lichamelijk probleem en dat al zolang als de relatie leeft. Wij wonen en werken op dezelfde plek. Dat één van ons uit de relatie wilde stappen was voor de ander een donderslag bij heldere hemel. En als je de film terugspoelt kan je met de kennis van nu wel zeggen dat de wolken zich al langer boven onze hoofden hadden ontwikkeld. Maar als er één geen geloof hecht aan of vertrouwen heeft in hulp van buiten en de hulpsignalen van de ander niet goed hoort of wel hoort maar niet goed interpreteert, kan je in de situatie komen waarin wij een paar maanden geleden zaten. In één klap valt de bodem onder je bestaan weg. Je zelfvertrouwen slaat om in faalangst. Wat doe ik fout? Terwijl tegelijkertijd de patronen van communicatie intact blijven. Het minste of geringste kan leiden tot explosies van emoties. Verbale oorlogsvoering of ijzige stiltes. Met beide handen greep ik de uitgeworpen reddingsboei vast. Binnen 2 weken zaten en aten we in Malaga. En wat we nooit hadden verwacht gebeurde al op de 1e avond van de eerste dag van intensieve sessies met onze coach. Het minste of geringste was geen aanleiding meer tot een hevige conflict. In plaats daarvan konden we een situatie bereiken van respectvol onderzoeken van wat precies de achtergrond van het conflict was. Welk gedrag lag er aan ten grondslag. Welke drijfveren zorgden voor dit gedrag. Wat te doen om dit te voorkomen. In plaats van vechten…barrières slechten!! Zonder dat er sprake is geweest van diepgravende onderzoeken naar de psyche van de ander of uitdieping van het verleden. Nee vizier gericht op de toekomst! Op dag 4 waren we klaar…en scheepten we ons in om door te reizen naar onze al veel eerder geplande vakantie in de Caraïben….waar we allebei vreselijk tegen op hadden gezien. 2 weken van onzekerheid , conflicten en wie weet ..de allerlaatste. Da´s allemaal heel anders uitgepakt. 1 week Malaga ..heel veel toegevoegde waarde voor een uiterst redelijke investering in geld en tijd!!!!! Relatievakantie en hele goede bliksemafleider voor relatieproblemen.
Het is inmiddels al weer bijna 10 jaar geleden dat we Nederland achter ons lieten. 2 goede banen, familie, vrienden en vaderland inruilen voor een micro-bestaan in een aanvankelijk vijandig Frans dorpje. Dat meer te bieden had aan het grotendeels gepensioneerde contigent agrariërs dan aan een jonge, energieke en vooral naiëve familie. Voor vooral Nicole was de sereniteit en geslotenheid van de kleinburgelijke gemeenschap soms de letterlijke aanleiding om terug te snellen naar het land van de kikkers. Uiteindelijk raakten we zo niet alleen onze idealen, deel van de vrienden maar ook de liefde voor elkaar kwijt. Vluchtte Bob in zijn werk ,de zorg voor de kinderen en een mini Tour de France; Nicole hield zich dapper staande met professionaliseringscursussen en mini-vakanties zonder hem of t´t gezin. De zorg voor de kinderen viel haar steeds zwaarder. Begin dit jaar was de rek er helemaal uit. Omdat relatietherapeuten met behoorlijke beheersing in Frankrijk dun gezaaid zijn , kozen we na een telefoongesprek met Relatievakantie voor een autorit naar Malaga. Zwijgend en bij aankomst klaar om direct om te keren. Zover is ´t nooit gekomen gelukkig. Behalve dat we nu veel meer weten over elkaar en hoe we kunnen voorkomen dat we ten onder gaan aan omkijken naar het verleden, gesprekken zonder diepgang en dodelijke stiltes, weten we ook dat een emigratie naar Malaga ook nog niet zo gek was geweest! Geen enge psychoanalytische, softe, geitenwollen sokken met sandalen. Maar puntige, effectieve en doelgerichte sessies. In 3 dagen waren we al verder dan we ooit hadden gedacht. Geen relatietherapie , maar wel op een aantrekkelijke wijze leren doorvragen en bereiken van win-win akkoorden! Dank!
Eigenlijk was er niks aan de hand. Alles liep op wieltjes. Kids naar school, werk, familie en vrienden. Het relatiebedrijf liep goed!Maar wat ontbrak was een reden om er mee door te gaan! En dat gevoel had ik (Sonja) al een paar jaar nu. Had het gevoel dat ik de kar trok. Er moest iets gebeuren. Gelukkig was Mark die mening ook toegedaan. Na een aantal gesprekken met relatietherapie bureau´s kozen we toch voor een mini vakantie. We geloofden niet zo in dat uurtje per week concept. Bovendien bleek het echt veel goedkoper en wisten we vooraf wat de kosten zou zijn! En we hadden ook wel genoeg van de regen en de koude. Dus dan maar Oud en Nieuw ergens anders. De keuze was ergens in Nederland of Malaga.
Opluchting
Ons verblijf in Malaga in december was vanaf dag 1 één grote opluchting en verrassing. De spanning die er zo lang heerste was weg. De omgeving (wat een mooie stranden en steden) hielp daar denken we ook zeker bij. En het weer. Langs het strand kuieren met je coach pratend over waarom je eigenlijk zo klaar bent met je partner, is toch anders dan in de mist en regen naar het kantoor rijden van je relatietherapeut voor een uurtje EHBO. De werkwijze van onze coach was anders. Géén terugblik op het verleden. Steeds maar weer bracht hij ons terug naar de essentie! Wat verwacht je? Waarom, wat is je drijfveer, wat levert het je op als je het zo doet. Ik had niet gedacht dat het kon. Elkaar terug vinden. Eigenlijk heel simpel wat er gedaan werd. En dat in je eigen vakantiehuisje. Heel intensief maar een grote impact, snel. Ik weet niet of het gevoel van houden ooit helemaal terug komt, maar heb wel het gevoel er alles aan te kunnen doen met de vaardigheid die we in korte tijd opdeden. En weet ook dat ik een veel grotere rol in onze relatieproblemen had dan ik zelf doorhad. Hadden we veel eerder moeten doen.
Relatievakantie helped us very much to overcome our severe relational problems. The differences in Austrian and Belgium culture mixed with our differences in personality on top of being a mixed family, created an explosive cocktail. After our 3 days Relatievakantie in Tilburg, we learned how to communicate in such a way that our conflicts as it were became ´frozen´. So no more harm was caused. But we also became much more capable of bridging the gaps in our differences. The after service (coaching) ensured that we stayed on track. Thanks a lot!!!!
Onze relatieproblemen dateren al van een paar jaar geleden. Allebei een goede baan. Waar veel energie en tijd in op ging. 2 pubers. Gezamenlijke hobby hardlopen. In verenigingsverband . Volstrekt verschillende jeugd gehad. Warmte en veel betrokkenheid in dat van Edo; in dat van mij gold en geldt het devies ” je bent alleen op de wereld dus zorg in eerste goed voor je zelf” .Wat voor Edo een fijne onmisbare relatie met zijn moeder was, heette bij mij bemoeizuchtige schoonmama. De relatieproblemen hadden alles te maken met tekort aan aandacht; voor elkaar. Tot het punt dat Esther haar heil zocht bij een man uit onze kring van vrienden en ook nog eens geografisch dichtbij was. Euforie als oplossing voor je relatieprobleem?
Liegen en bedriegen
Haar liegen en bedriegen kende geen grenzen. Als van een ernstig verslaafde. En ging daar ook tot aan de dag van de 1e sessie van de Relatievakantie mee door. Iedereen verklaarde mij voor gek dat ik dat accepteerde. Maar ik geloofde in ons en zag haar uitstap als een noodkreet van jewelste. Maar we hadden wel hulp nodig. goede hulp. De relatietherapeute die ons eerder adviseerde slaagde er niet in. Onze relatieproblemen werden alleen maar groter. Wel 10 keer verlies ze ons om in een samen met hem gehuurd appartement op de roze wolk te gaan zitten. Maar ze bleef twijfelen. Na een jaar besloten we toch om een Relatievakantie te boeken. In Vinkel, bij Den Bosch (Malaga lukte helaas niet door oppas problemen). 3 intensieve frusterende maar ook lonende dagen. Wat ons daar wel duidelijk werd dat we zeer oppervlakkige kennis van wat de ander aan verwachtingen en behoefte hadden. En ook matig geinformeerd waren over het waarom. Waarom was er die aversie tegen mijn moeder? Welk gedrag van haar veroorzaakte dit? Welk gedrag van Esther moest er zijn om dit met haar schoonmoeder te kunen bespreken. Wat leverde dit haar en mij op? En het gezin? En zo hadden we nog tientallen kernvragen te beantwoorden. Bjina allemaal linea recta in relatie tot ons gedrag. Zonder dat er al teveel aandacht aan het verleden werd besteed, kwamen we toch goed door het hele moeilijke hoofdstuk van ´het derde wiel aan de wagen´. De neutraliteit (zonder (voor)oordeel vragen stellen kan!!)van onze coach gekoppeld aan zijn vermogen om ons steeds weer terug te brengen naar de kern (wat levert het je op als je dat wil of doet/ nalaat) was daarbij een factor van veiligheid die we nodig haddden te bereiken waar we nu zijn. Esther weer terug op het nest. Nog steeds geen volledig herstel van de relatie maar we weten hoe we onze stappen moeten maken. En met de soms dagelijkse whatsap-jes blijven we op de radar van onze coach; één keer per maand spreken we onze maandrapportage door . Wat is er terecht gekomen van onze nieuwe (tijd aan jou te besteden) afspraken en stellen we bij. Dank je wel Relatievakantie
Vriendschappelijk of broer en zus relatie. Zo zou je het best onze relatie kunnen typeren zei Diana op de eerste dag van de Relatievakantie. Het overlijden van haar moeder had haar enkele jaren geleden in een diepe depressie gebracht. En daarmee was ook de relatie met haar jeugdvriend in een ander daglicht komen te staan. 20 jaar relatie, 2 kinderen die bijna de puberteit door zijn en dan ineens hamert 24 uur per dag de vraag in mijn hoofd..Is that all there is? En is dit de man waar ik de rest van mijn leven mee wil doorbrengen? Door veel hard hard werken en begeleiding kom ik de depressie te boven. Maar het lijkt wel of ik een grotere afstand had genomen t.o.v Harald .Die niet alleen stilstond maar zelfs achter uit aan het lopen was. Alhoewel hij heel geduldig was geweest in de tijd dat ik mijn depressie aan het overwinnen was, mistte ik volledig initatieven van hem om van de relatie een mooie film te maken i.p.v het dagelijkse weersbericht. Ik zag alleen maar relatieproblemen in hem.
Hij voldeed niet!
Ik wilde een goed verzorgde, attente, verrassende en vooral boeiende partner. Geen work-aholic! Binnenvetter. Het moest nu maar eens veranderen. Maar als je depressief bent, ben je niet in de conditie om in relatietherapie te gaan. Daarvoor moet je wel stabiel zijn. Dus mei 2014 was het zover en stelde ik Harald voor om een professional in te schakelen om onze relatie naar een hoger plan te tillen. Geen relatietherapie meer (we hadden al eerder iets achter de rug..zonder blijvend resultaat). Ik vond via internet Relatievakantie. In november meldden wij ons in Malaga, een appartement aan zee. Met lood in onze schoenen gingen we er naar toe. Een koffer vol relatieproblemen ingechecked en al. Na 2 dagen was ik er echter al klaar mee. Had het gevoel dat ik alleen maar achteruit holde. We hadden geen ruzie of conflict daar. Zoals we dat eigenlijk nooit hebben gehad. Harmonie.Rechte lijn. Ik had wel door wat er van mij verwacht werd maar ik had het gevoel dat Harald het niet wilde of niet kon. Zijn beschrijving van de idelae partner sloeg kant noch wal vond ik. Dat ik er (aan de mis-communicatie) zelf ook part en deel aan had werd mij fijntjes duidelijk in de dagen daarna. Elkaar duidelijk maken wat de verwachtingen, opvattingen zijn. Door het te zeggen, op te schrijven. Da´s één, maar om vervolgens je eigen standpunt te verlaten en op zoek te gaan naar wat een ´wij´ standpunt zou kunnen zijn. Daarna hebben we eindeloos geoefend met het aan elkaar duidelijk maken wat onze ´ideaalbeelden´zijn van bijv. vriendschap, opvoeding, partner, carriere, schoonmoeder, ouder, vakantie. Net zolang tot we in staat waren zonder -vooroordelen- de ander te bevragen om er achter te komen wat en waarom die norm, opvatting of dat gevoel er is. En daarna een ´WIJ´begrip te ontwikkelen over ´de ideale eigenschappen van ons kind´, ´vriendschap´ of (ideale) partner . Vooral dat laatste kostte veel tijd. Geen gemakkelijk gesprekken.Want je hebt steeds de neiging om in je ideale partner lbeschrijving) rekening te houden met je huidige partner (en zijn of haar gevoelens / set van eigenschappen). Of je voelt je aangesproken en voelt je veroordeeld. Maar uiteindelijk heeft het ons enorm geholpen te leren vragen, doorvragen en het vinden van een gulden middenweg .Zeker bij hele lastige thema´s zoals intimiteit, vertrouwen en vriendschap. Dankzij onze coach hebben we een structuur (tijdsplanning) ingevoerd en een vaardigheid geleerd waardoor we langzaam maar zeker het vuur weer terug krijgen in onze relatie.
lees hier het hoofdartikel over samengestelde gezinnen Voor hem is dit zijn tweede voor mij mijn derde relatie. Een samengesteld gezin . 5 kinderen in de leeftijd van 6 tot 14. Na een aanvankelijk probleemloze start kwam onze relatie na 3 jaar in een fase waarin alles wat we aanraakten een relatieprobleem werd. Maar de kern was toch wel de verschillen in bejegening van de kinderen. De stress die Emiel op zijn werd ervaarde en die hem tot een licht explosieve factor maakte. Maar ook tot een minder beschikbare partner in de huishouding en opvoeding. Ik had het gevoel dat ik de kar trok, onderhield en dat leidde bij mij tot een snelle ontlading van mijn batterij. Ik was op en klaar met de relatie.
Wilde niet weer opgeven
Het enige wat me tegenhield was het idee dat als je drie relaties niet tot een goed eind weet te brengen, er toch ook iets aan de eigen rol en inzet moet schorten.En als je dan ook nog net je ontslag gekregen heb, is de economische realiteit ook een nadrukkelijke show stopper. Omdat ik niet geloofde in een relatietherapie van het type 1 uur per week en dan je huiswerk samen maken tussen de bedrijven door, zocht ik een andere vorm om onze relatieproblemen. Emiel was niet actief in zoeken; zijn passiviteit was ook mede oorzaak van onze relatieproblemen. We slaagden er uiteindelijk niet in om een Relatievakantie in Malaga te organiseren. Oppas regelen voor de kids stuitte op weerstand bij de ex-en. Gelukkig was Relatievakantie zo flexibel dat we in augustus in een vakantiebungalow (Dierenbos Vinkel) konden neerstrijken. In de workshop bleek dat er een gapend gat zat tussen mijn en zijn vermogen om met het aangeboden materiaal aan onze relatieproblemen te werken. Keer op keer moesten we terug naar het uitgangspunt. Vergeet gisteren en inventariseer waar je opvattingen verschillen en waar ze sporen. Met stoom en heet water krijg je alles rimpelloos zeggen ze wel eens, nou na 3 dagen buffelen weten we inmiddels wel hoe wij het moeten aanpakken. We zijn er nog lang niet maar we zakken niet meer terug in gedragspatronen die alleen leiden tot een pijnlijke scheiding.Want wat we ook ontdekten is dat we nog genoeg van elkaar houden om er voor te knokken . Maar nu weten we ook hoe te knokken!
